نهِ قاطع به کلیت جمهوری اسلامی و «انتخاباتش»؛ پیروزی اکثریت مردم و پیشروی انقلاب زن زندگی آزادی
انتخابات نمایشی جمهوری اسلامی به پایان رسید و دو جبهه آشتی ناپذیر اکثریت مردم شامل زنان، خانوادههای دادخواه، زندانیان سیاسی کنونی و سابق، خانوادههای زندانیان سیاسی، دانشجویان، دانشآموزان، رنگین کمانیها، آتئیستها، بازنشستگان، معلمان پیشرو، کارگران مبارز و فعالان سیاسی و مدنی از یک طرف و جمهوری اسلامی و اقلیتی از حواریونش از طرف دیگر که تلاش کردند از طریق مکانیزم انتخابات، اصلاحطلبان قهر کرده را با خامنهای آشتی دهد.
آمار منتشر شده در دور اول انتخاباتِ نمایشی و بیرمق، با فرض اینکه واقعی باشد، بار دیگر و بخوبی نشان داد که جمهوری اسلامی نزد اکثریت مردم ایران جایگاهی ندارد، این اکثریت نمایش حکومتی را به رسمیت نمیشناسند و برپایه همان شعار “اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمام ماجرا” در دی ۹۶، راه تغییر ریشه ای در وضع اسفناک موجود را در “سرنگونی جمهوری اسلامی” و از طریق پیروزی “انقلاب زن زندگی آزادی” میدانند؛ انقلابی که همچنان زنده است و در جریان، و روی سر جمهوری اسلامی و شخص خامنهای سنگینی میکند؛ چنانچه حکومت حاضر شد از یکدستی در بالای نظام کوتاه بیاید و به یک کاندیدای اصلاح طلب اجازه وارد شدن به انتخابات ریاست جمهوری دهد. دور دوم انتخابات نمایشی هم با بیرمقی بیشتر و رسوایی بیشتری برای حکومت برگزار شد و با آمار غیر واقعی اعلام شده، انتصاب پزشکیان به عنوان رئیس جمهور، یک معنای واضح داشت و آن جلوگیری از خطر ریزش اصلاح طلبان حکومتی به جبهه مخالفان حکومت؛ تا از این طریق حکومت بتواند اصلاحطلب و اصولگرا را زیر چتر خامنهای و در برابر اکثریت مردم و انقلاب زن زندگی آزادی به صف کند.
پر واضح است که وعده وعیدهای پزشکیان و مبلغان آن روی مردمی که هیچ باور و توهمی به هیچ جناح های حکومت ندارند هیچ تاثیری نداشته و ندارد، و وعدههایی پوچ بوده و هست، و حتی برای جمهوری اسلامی در سیاست خارجی و بین الملل هم نمیتوانند موفقیتی کسب کنند، چرا که سیاست خارجی همواره در ادامه سیاست داخلی بوده و هست و حکومت دیکتاتوری اسلامی که در داخل با سرکوب صرف روی کار مانده است، در سطح بین المللی پیشروی نخواهد کرد.
اما این انتخابات بار دیگر دست اصلاحطلبان را رو کرد؛ جریانی از حکومت که هرگز در کنار مردم نبوده و من بعد هم نخواهند بود و تنها به بقاء نظام می انجامند و در بحرانهایی که نظام در آن دچار میشود به یاری اش میشتابند تا از سرنگونی جلوگیری کنند. آنچه پیشِ روی حکومت درخواهد آمد، اوج گیری اختلافات درون رژیمی است، چرا که حکومت نه با اصلاحطلبان و نه با اصولگرایان در برابر اکثریت ناراضی و معترض از فقر و فلاکت، بیحقوقی و سرکوب، راه برون رفتی ندارد؛ لذا این موقعیت برای جمهوری اسلامی کاملا موقتی و زودگذر است. اما در مقابل، دوره پسا «انتخابات» نظام حتما میتواند به اتحاد و همبستگی هر چه بیشتر آن اکثریتی بیانجامد که یک “نه” تاریخی و قاطع و کوبنده به حکومتی دادند که با زن ستیزی و حجاب و زندان و شکنجه و اعدام و کشتار و تحمیل فقر و فلاکت و در یک کلام با جنایت علیه بشریت روی کار است. پیروز این انتخابات نمایشی مردم ایران هستند که جمهوری اسلامی را بیش از هر زمانی رسوا کردند؛ مردمی که نشان دادند نه میبخشند و نه فراموش میکنند و با قاتلان و جلادان خود نه دست دوستی میدهند و نه آشتی میکنند.
تشکل انقلاب زنانه ضمن تبریک به مردم مبارز ایران برای این پیروزی و دستاورد بزرگ تاکید دارد ما اکثریت مردم معترض توانستیم جمهوری اسلامی را در این انتخابات نمایشی به عقب برانیم لذا میتوانیم در دوره پیشِ رو، از این دستاورد تاریخی خود استفاده کرده و با گسترش بیحجابی سراسری زنان، با سازماندهی تجمعات و اعتراضات و اعتصابات، انقلاب زن زندگی آزادی را به جلو برانیم. همچنین باید با تمام قوا روند سرنگونی این حکومت را در خارج کشور ادامه دهیم تا این حکومت از تمامی مجامع بین المللی اخراج شود، سپاه پاسداران در لیست سازمانهای تروریستی تمام دولتها قرار بگیرد، تمام سفارتخانههای این حکومت بسته شود تا دنیا به نقطه بایکوت حکومت آپارتاید جنسیتی برسد.
پیروز باد انقلاب زن زندگی آزادی
سرنگون باد حکومت اسلامی
تشکل انقلاب زنانه
۱۶ تیر ۱۴۰۳
۶ ژوئیه ۲۰۲۴
