معرفی می‌شود؛ یوسف تیموری، بوقچی حکومت مردسالارِ اسلامی،
از تعیین تکلیف برای پوشش زنان تا عقب نشینی و پنهان شدن پشت بنیان خانواده
یوسف تیموری بازیگر فیلم و سریال، در شبکه نسیم گفته بود:
«زنان در ایران جوری بیرون میان که توی اروپا هم این‌طوری بیرون نمیان.»
این جمله نه‌تنها بی‌اساس، که توهینی آشکار به زنان ایران است؛ به زنانی که نیمی از جمعیت کشورند و سال‌هاست تحت قوانین تبعیض‌آمیز جمهوری اسلامی، برای ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود می‌جنگند و همچنان قربانی قوانین و سیاستهای این رژیم ضد زن هستند.
پس از موج انتقادها در شبکه‌های اجتماعی، او برای توجیه حرفش گفت:
«من توی یک رستوران بودم. سه تا خانواده اونجا بودن. بعدش سه تا دختر با تیپ خیلی زننده وارد شدن که اون سه خانواده به اون سه دختر تذکر دادند.»
این توضیح نه‌تنها عقب‌نشینی نیست، بلکه تأکیدی دوباره بر همان نگاه کنترل‌گر است.
اینکه چند نفر «تذکر» داده‌اند، دلیل نمی‌شود که آزادی انتخاب زیر پا گذاشته شود. مشکل، لباس زنان نیست؛ مشکل تفکر و نگرشی است که خود را صاحب اختیار بدن دیگران می‌داند. تجربه تاریخی نشان داده است که تحمیل نوع لباس و سبک زندگی نه خانواده را حفظ می‌کند و نه اخلاق را. اینها همه توجیهاتی است برای حفظ ارزشهای سنتی، مذهبی و ارتجاعی.
تناقض آشکار و استاندارد دوگانه؛
یوسف تیموری بارها عکس‌هایی با رکابی‌های بدن‌سازی در صفحه عمومی اینستاگرام خود منتشر و عملا بدن نمایی کرده است. اگر نمایش بدن «تهدید» است، چرا برای خودش مجاز است ولی برای زنان «بی اخلاقی»؟ این همان استاندارد دوگانه‌ای است که سال‌هاست علیه زنان اعمال می‌شود: این همان تفکر اسلامی و قرآنی است که زن را فتنه می‌انگارد، لذا برای مردان نمایش بدن «آزادی» است، اما آزادی پوشش برای زنان «زننده»!
واقعیت زنان ایران؛
ایران کشوری با نزدیک به ۹۰ میلیون انسان و سبک‌های زندگی گوناگون است. زنان ایران، با پشتوانه انقلاب «زن زندگی آزادی»، علیه تحمیل و حجاب اجباری که نیمی از جامعه را اسیر کرده ایستاده‌اند و عملا بیحجابی سراسری را حاکم کرده‌اند. حذف حق انتخاب زنان، حذف کرامت انسانی است و همراهی با رژیمی که دست به حذف و سانسور موجودیت و حقوق نیمی از جامعه میزند.
نقش هنرمند؛
هنرمند واقعی، صدای مردم است نه بوقچی حکومت. تکرار روایت حکومتی به جای همدلی با زنان، فقط فاصله این افراد را از جامعه و واقعیت موجود بیشتر می‌کند. شأن هنر در دفاع از آزادی است، نه در تحمیل سلیقه شخصی یا مواضع و سیاست طبقه حاکم.
خطاب به شما، یوسف تیموری!
ایران خانه‌ی همه‌ی ماست، نه ملک شخصی شما یا حکومت. اگر دغدغه‌ی خانواده دارید، نگاهتان را تربیت کنید و نه زنان را سانسور؛ دست از نگاه کالایی به زن بردارید، دست از همراهی با حکومت و سیاستهای ضد زن آن برداید! به صف مردم مخالف وضع موجود، به صف زنان مبارز ایران بپیوندید!
تشکل انقلاب زنانه
