بیانیه شورای بازنشستگان ایران به مناسبت ۱۶ آذر
فرزند کارگرانیم، کنارشان میمانیم
درسالهای اخیر بسیاری از مناسبت ها از خاصیت برگزاری سالگردهای روتین با تعابیر بزرگداشت و یادمان ، پا فراتر گذاشته و از قاب مناسبت تقویمی یک روز معین بیرون زده و به عرصه ای همه روزه برای اعتراض تبدیل شده اند.
جنبش دانشجویی متاثر از قطب بندی شدید طبقاتی و تحولات مهم سیاسی-اجتماعی، با رانده شدن به اردوگاه کارمزدی و اکثریت ۹۹ درصدیهای جامعه، بعنوان بخش اجتناب ناپذیر از بازتولید نیروی کار، علاوه بر طرح وپیگیری خواست های خود بخشی فعال از طبقه مزدبگیر را نمایندگی میکند.
تفوق جمعیتی دختران دانشجو در ترکیب دانشگاهها ، و حضور فعالانه و جسورانه زنان در همه عرصه های معیشتی و اجتماعی ، شور و انگیزه مطالبه گری این جنبش را کیفیت و غنای بیشتری داده است.
حضور تعیین کننده و روزهای درخشان جنبش دانشجوئی در انقلاب زن،زندگی،آزادی بعنوان نیرومحرکه عروج و اعتلای آن، حکومت را به سازماندهی گسترده برای انتقامگیری و سرکوب جنبش دانشجوئی سوق داد.
همپای سرکوب های خونین در خیابانها، پروژه ارعاب و حذف دانشجویان و اساتید و منتقدان از دانشگاهها همچنان ادامه دارد. همراه با بازداشت و حبس دانشجویان، تصویب آئین نامه های ضد دانشجوئی، تعلیق و اخراج دانشجویان و اساتید، محرومیت از حق تحصیل تعداد زیادی از دانشجویان با صدور احکام فله ای و ناعادلانه، افزایش ابزارهای نظارتی و کنترلی، انتصاب روسای امنیتی بیربط به دانش و دانشگاه، قدرت گیری بیش از پیش نیروهای حراست و مداخله های بیسابقه این نهاد در امورات دانشجوئی مخصوصا” دختران دانشجو ، بخشی از پروژه سرکوب است. سیاستی که نه تنها بازدارنده نیست بلکه خشم مردم را در شرایط سخت معیشتی کنونی دوچندان میکند.
امسال در حالی به استقبال شانزده آذر میرویم که علیرغم ادامه سرکوب و تلاش برای ایجاد جو خفقان با احضار، بازداشت و صدور احکام سنگین در مورد فعالین ، مقاومت و مبارزه دانشجویان همپای سایر نیروهای اجتماعی معترض به شرایط موجود بویژه کارگران، معلمان، بازنشستگان، بی وقفه ادامه دارد.
در شرایط و فضای کنونی جامعه ایران ، دانشجویان تاثیرگذاری خودرا با گره زدن مطالبات شان به زندگی اجتماعی و خواست عمومی مردم به پیش میبرند.
شورای بازنشستگان ایران
۱۶ آذر ۱۴۰۲
