صحبتهای شیرین شمس در اولین سالگرد تشکیل شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران
سلام به همه شما دوستان و همراهان گرامی
شیرین شمس هستم و اینجا از طرف تشکل انقلاب زنانه سلام و درود گرم خود را به شما و به همه‌ی فعالین و اعضایی که در شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران فعالیت می‌کنند، تقدیم میکنم و خسته نباشید میگم با همه شما. حضور ما در این جمع، هم نشانه‌ی همبستگی و اراده مشترک برای مقاومت در برابر سرکوب است و هم فرصتی برای تاکید بر ضرورت گسترش همکاری‌ها به ویژه همکاریهای بین‌المللی در این برهه‌ی حساس.
یک سال از شکل‌گیری این شبکه می‌گذرد. ما در این مدت، گرچه بیشتر در قالب امضای بیانیه‌های مشترک در کنار هم بوده‌ایم، اما باور داشته و داریم که در یک مسیر مشترک و در یک جبهه مشترک مبارزه می‌کنیم؛ مسیری که هدفش آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی و پایان دادن به سرکوب است.
برای ما در تشکل انقلاب زنانه، این مسیر با یک چشم‌انداز روشن گره خورده است: سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی که زنان و نیروی انقلابی زنان یک رکن اساسی آنست. زنانی که نه تنها قلب تپنده انقلاب «زن، زندگی، آزادی» بوده‌اند، بلکه امروز بخش قابل توجهی از زندانیان سیاسی را تشکیل می‌دهند که زندان را نیز همچون خیابان به پایگاه انقلابمان تبدیل کرده اند. صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی نشان از میزان وحشت جمهوری اسلامی از همین نیروی انقلابی دارد. نام و مقاومت زنان زندانی، که نام بردن از تک تک آنها خود وقتی ویژه میخواهد، به ما یادآوری می‌کند که مبارزه برای آزادی زنان و آزادی کل جامعه از هم جدایی‌ناپذیر است.
واقعیت امروز ایران واقعیتی سخت و چندلایه است. انقلابی که با شعار «زن، زندگی، آزادی» برخاست، به جامعه جسارت، شجاعت، امید و نیروی تازه بخشید؛ بی‌حجابیِ سراسری را به عنوان یک امر زیسته بر ساختار رسمی «حجاب و عفاف» تحمیل کرد و دگرگونی‌های فرهنگی محسوس و برگشت‌ناپذیر آفرید. با این همه، در میانهٔ راه با اعدام و موج سرکوب وحشیانه مواجه شد و گرچه آهنگ پیشروی سیاسی آن کُند گردید اما در لایه های عمیق جامعه جاری شد. سپس این روند با جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی درهم تنید؛ ترکیبی که رژیم جمهوری اسلامی کوشید انتقام شکست و رسوایی آن را از جامعه بگیرد؛ لذا از این شرایط برای مهار و توقف انقلاب بهره گیرد و خشونت سازمان‌یافته علیه مردم، به‌ویژه علیه زنان پیشرو و فعالان سیاسی را تشدید کند. شمار بازداشت‌ها و احکام سنگین افزایش یافته و تلاش مستمر برای فرسایش روحیهٔ جمعی ادامه دارد؛ تلاشی که بارها بی‌نتیجه مانده، زیرا جامعهٔ تسلیم‌ناپذیر، ایستادگی و پایداری خود را پیوسته اثبات کرده است.
در چنین شرایطی، ما بیش از هر زمان دیگری نیازمند اقدامات عملی مشترک، سریع و سازمان‌یافته در سطح بین‌المللی هستیم. حمایت از زندانیان سیاسی و عقیدتی نه تنها یک وظیفه‌ی انسانی، بلکه یک استراتژی برای تداوم مبارزه و جلوگیری از خاموش شدن صدای مقاومت است.
در این راستا حتما شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران بعنوان یک شبکه آزادی‌خواه و عدالت‌طلب قعطا میتواند فشارهای دیپلماتیک، کارزارهای رسانه‌ای، و کمپین‌های همبستگی را با شدت و پیوستگی بیشتری دنبال کند.
تشکل انقلاب زنانه در این مسیر خود را موظف و همراه میداند و تاکید دارد اتحاد جهانی و عملی علیه سرکوب، نه یک شعار، بلکه یک نیاز حیاتی است. هر اقدام ما، هر صدای مشترکی که بلند می‌کنیم، میتواند امید را در دل زندانیان و خانواده‌هایشان زنده نگه دارد و هزینه‌های سرکوب را برای جمهوری اسلامی سنگین تر کند.
تاکید میکنم که یک سالگی این شبکه، نه فقط یک نقطه برای مرور گذشته، بلکه میتواند یک عزم سراسری برای شروع مرحله‌ای تازه و جدی‌تر از همکاری آنهم در شرایط حساس کنونی است. همکارهایی که در مسیر حمایت از انقلاب زنده زن زندگی آزادی، بایکوت جهانی حکومت آپارتاید جنسیتی، بستن سفارتخانه‌های رژیمی که متهم به جنایت علیه بشریت است، قرار دادن سپاه پاسداران که بر ترور و شکنجه استوار است، بتواند نیروهای بیشتری را با خود همراه کند.
سپاس از شما
به امید سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی
و تا همیشه زن زندگی آزادی
۲۰ جولای ۲۰۲۵
