اطلاعیه تشکل انقلاب زنانه در خصوص سومین سالگرد «جمعهٔ خونینِ زاهدان و خاش»
فریاد اعتراض و دادخواهی‌مان بلند است
نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم
هشتم مهر ۱۴۰۱، روز «جمعهٔ خونینِ زاهدان و خاش»، گواهِ یکی از تلخ‌ترین و خون‌بارترین فصل‌های سرکوب حکومت در برابر مردم معترض بلوچستان بود؛ روزی که شلیک مستقیم به جمعیت، بالغ بر صد تن از معترضین از جمله دست کم نُه نوجوان و کودک که کم‌سن‌ترین آن هستی نارویی بود را، به خاک و خون کشاند و یاد و نام‌شان را در ذهن همگان هک کرد. این جنایت، نمادی از وحشی‌گریِ سازمان‌یافته حکومتی‌ست که به هر روشی برای خاموش کردن اعتراض مردم و سرکوب دست میزند.
بلوچستان، سرزمینی که بیش از دهه‌ها از تبعیض، فقر، سرکوبهای ساختارمند و تجاوز عوامل حکومتی به زنان، رنج برده، امروز هم‌چنان در خط مقدمِ مبارزه برای حقوق و کرامت ایستاده است. زنان و خانواده‌های دادخواهِ بلوچستان، با وجود هزینه‌های سنگینِ سرکوب و کشتار، مقاومت را ادامه داده‌اند و صدای آزادی‌خواهی‌شان نه خاموش شده و نه خواهد شد. در ماه‌های اخیر بار دیگر خونِ زنان بلوچ توسط نیروهای سپاه پاسداران رژیم بر زمین ریخت. زنان خاش با فریادهای انقلابی «مرگ بر حکومت زن ستیز» و «مرگ بر حکومت بچه‌کُش» و با فریاد دادخواهی «نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم» مقابل استانداری خاش تجمع کردند. این نشانه‌ای از زنده بودن انقلاب زن زندگی آزادی در همین بلوچستان، علیرغم تمام جنایات خون بار توسط رژیم اسلامی است.
ما امروز در سومین سالگرد این جنایت، بار دیگر اعلام می‌کنیم:
– یادِ جان‌باختگان «جمعهٔ خونینِ زاهدان و خاش» را گرامی می‌داریم و تا رسیدن به عدالت و محاکمهٔ آمران و عاملان این کشتارها دست از دادخواهی نخواهیم کشید.
– از جامعهٔ بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم که پرونده جمعه خونین زاهدان را تحت عنوان «جنایت علیه بشریت» جدی بگیرند و برای محاکمه و پیگرد عاملان و آمران این جنایت دست بکار شوند.
– همبستگی ما با خانواده‌های دادخواه، زنان و فعالان بلوچستان محکم و بی‌دریغ است؛ تا وقتی که رژیم متجاوز و آدمکُش نابود نشود، آرام نخواهیم نشست.
انقلاب «زن زندگی آزادی» که زنان در صفِ اول آن ایستاده‌اند، نه صرفاً برای دستیابی به حقوق ابتدایی، بلکه نیرویی سیاسی و اجتماعی است که می‌تواند با پیروزی سیاسی و سرنگونی رژیم، مسیرِ سرنوشت کل مردم ایران را رقم بزند. امروز، وظیفهٔ ما این است که این انقلاب را با تشکیلِ هسته‌های انقلابی در محل زندگی و کار و تحصیل، و سازماندهیِ گسترده برای اعتصابات سراسری همزمان و اعتراضات توده‌ای تقویت کنیم.
در سومین سالگرد، بار دیگر می‌گوییم: نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم.
حکومت آدمکُش نابود باید گردد
زن، زندگی، آزادی
تشکل انقلاب زنانه
۸ مهر ۱۴۰۳
