اطلاعیه اتحاد بازنشستگان به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی منع خشونت علیه زنان
این روز یادبود و گرامیداشتی برای خواهران میرابل است که به دست رژیم دیکتاتور دومینیکن به قتل رسیدند. این روز در حافظهی تاریخی جهان نگاه داشته شده تا خشونت علیه زنان را یادآوری و محکوم کند.
در ایران این روز مصادف است با ۴ آذر ؛ یعنی بیش از یک سال پس از قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی و یک ماه از جانباختن آرمیتا گراوند میگذرد. این ماشین کشتار هنوز هم متوقف نشده و همچنان جان زنان و مردان و کودکان را میگیرد.
مرگ دلخراش مهسا امینی به دست پلیس گشت ارشاد چونان شعلهای بود که خشونتهای عریان را آشکار و آنگاه به آتشی بدل کرد.
زنان سالهاست با زنکشی و قتلهای ناموسی، کودک همسری، حجاب اجباری و خشونت گشت ارشاد جنایتکار، ممنوعیت استفاده از وسایل پیشگیری و سقط جنين و بسیاری از تبعیضات ناعادلانه دیگر مواجهاند و آن را با گوشت و پوست خود لمس و تجربه کردهاند. حقوق سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و قضایی برابر آشکارا از زنان دریغ میشود و همین بیعدالتیها سالهاست زنان را به کنشگران جدی عرصهی اجتماعی، سیاسی و مدنی بدل کرده است.
ستم بر زنان ریشهای هزاران ساله دارد اما آنچه که در این چهل و اندی سال رخ داد بهطور نظاممند و به خشنترین شکل، زنان را مورد هجوم قرار داده و اشکال ستم چه در عرصهی خصوصی و از سوی فرهنگ مردسالار و چه در عرصهی عمومی، بهطور مستمر، زنان را زیر ضرب قرار داده است و نمونهی مرگبار آن را در دو سال اخیر بیش از پیش شاهد بودهایم که چگونه زنان ِ پیشگام در مبارزه به خاک و خون کشیده شدهاند.
طی چند سال اخیر هر جا خونی بر زمین ریخته شده، چهلم و سالگرد آن جانباختگان با فریاد دادخواهی از جای دیگر این سرزمین به گوش میرسد. فریاد ژینا، حدیث، نیکا، سارینا، آرمیتا و تمام دختران از گوشه گوشهی کشور شنیده میشود و این طلیعهی دوران نوینی است که خشونت علیه زنان، حساسیت همگانی را برانگیخته تا روزی که جامعه استوارتر از پیش مانع اعمال خشونت شود. امروز آن کلیشهها و قالبهای منفور گذشته در حال نابودی است همان کلیشهای که زنان مناطق محروم را نمیبیند و او را از تاریخ و جغرافیا حذف کرده است؛ زن بلوچ، زن کرد، زنان در هر نقطهی دور افتادهای حضور شجاعانهی خود را آشکار و ثابت کردهاند.
طی این دو سال با روزهای پرالتهاب که جوانان در عرصهی خیابان با شجاعت و ازخودگذشتگی تمامعیار ظاهر شدند و دانشجویان پیوند توامان مبارزه و دانش را استوار و محکم و امید مردم را دو چندان کردند و در تمامی این لحظات، زنان حضوری مستمر و جدی و پررنگ داشتهاند، زمان چیره شدن آگاهی است.
بیشک خواستههای زنان به لغو حجاب اجباری محدود نمیشود و مطالباتی که در همهی این سالها مغفول مانده بود، علت حضور عموم مردم خصوصا زنان در خیابان است؛ مطالباتی که کیفیت زندگی را اساسا تغییر میدهند:
لغو حجاب اجباری و کنترل زنان بر بدنشان، آموزش و بهداشت رایگان، رفاه نسبی طبق استانداردهای جهانی برای عموم مردم، محو هرگونه ستم طبقاتی، جنسیتی، قومی و…، ایجاد اشتغال و هر آن چه ادامهی زیست زنان و مردان را با شأن و منزلت انسانی میسر سازد.
و در راس تمامی این مطالبات جدایی دین از دولت و خلع ید از نظام سرمایهسالاری است که همه چیز را به کالا تبدیل کرده و از تمامی سنتهای ناپسند، کهنه و عقب مانده به نفع خود بهرهبرداری میکند.
اتحاد بازنشستگان