نامه دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در اعتراض به احکام انضباطی ۸ تن از دانشجویان این دانشکده
آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی» با برخاستن دوبارهی دانشگاه و جنبش دانشجویی همراه شد. همراهی خیابان و دانشگاه، دو سنگر مبارزه با ستم و بیعدالتی، ماشین سرکوب را بر آن داشت، تا با تلاش حداکثری برای خاموشکردن صدای اعتراض دانشگاه، بار دیگر فضای امنیتی را حاکم کند. با وجود سرکوب حداکثری دانشگاه و کمرنگشدن اعتراضات دانشجویی، ترس دستگاه حاکم از خیزش دوبارهی دانشگاهها، آنان را بر آن داشته تا با ادامهی سرکوب، امکانهای شکلگیری مجدد اعتراضات دانشجویی را محدود کنند.
فشار کمیتههای انضباطی که در تابستان عمدتا به اتهام رعایت نکردن حجاب اجباری و شرکت در تجمعات «غیرقانونی» سال گذشته تشکیل شد، با شروع ترم جدید شدت گرفته است. چنانکه طبق گزارشهای پراکنده و برآوردها راتنها طی دو هفته اخیر دهها نفر عمدتا به دلیل رعایت نکردن حجاب اجباری به کمیتههای انضباطی و دفتر حراست دانشگاه احضار شدهاند. به روال سابق در روند رسیدگی به پروندهی دانشجویان در کمیته انضباطی تخلفات پرشماری در چارچوب شیوهنامه انضباطی جدید، که خود نیز فینفسه ابزار سرکوب و فشار است از جانب اعضای کمیتههای انضباطی و حراست دانشگاه صورت میگیرد. از جمله تهدید خانواده دانشجو از طریق تماسهای تلفنی، «دعوت» غیرقانونی دانشجویان به دفتر حراست برای امضای تعهدنامه به قصد پروندهسازی، محروم کردن دانشجو از امکانات رفاهی و آموزشی و ممانعت از ورود دانشجو به محیط دانشگاه، لغو اسکان دانشجوی خوابگاهی قبل از حضور در جلسه کمیته انضباطی و تفهیم اتهام. در این میان دانشجویان احضار شده دائما از سمت اعضای کمیته انضباطی و حراست با وعده تخفیف احکام در مرحله تجدیدنظر (که اغلب هم محقق نمیشود) از رسانهای کردن احکام خود منع میشوند. این روند تاثیر زیادی در بیاطلاعی عمومی از تعداد و روند برگزاری کمیتههای انضباطی دارد. این روند غیرشفاف در حالی که شورای صنفی در برخی دانشکدهها به علت رد صلاحیتهای گسترده کاندیدها تشکیل نشده است و محدود بودن شورای صنفی کل به مداخله در موضوعات صرفاً «رفاهی» در چهارچوب آییننامه جدیدِ شورای صنفی، به تضییق هرچه بیشتر حقوق دانشجویان در عرصههای مختلف زیست دانشجویی منجر شده است.
در یکی از آخرین موارد سرکوب، ۸ تن از دانشجویان دانشکدهی علوم اجتماعی به دلیل شرکت در یک جلسهی دفاع پایاننامهی کارشناسی ارشد، به کمیتهی انضباطی احضار شدند و با احکام سنگینی مجموعاً حدود هشت ترم محرومیت از تحصیل مواجه شدند. این درحالی است که برخی از این دانشجویان در صورت اجرا شدن این احکام به علت تعدد سنوات غیرمجاز در خطر جدی اخراج قرار میگیرند. بعلاوه درحالی که همه این هشت نفر با اتهامی یکسان، یعنی «شرکت در جلسهی غیرقانونی و تجزیه طلبانه» به کمیته انضباطی احضار شدهاند، در متن احکام صادر شده عناوین تخلفات ذکر شده برای هر فرد متفاوت با فرد دیگر و همچنین متفاوت و حتی بیارتباط با عنوان اتهام اولیه است.
محتوای این جلسه، طبق هیچ چهارچوب قانونیای نمیتواند مصداق اتهامی دانشجویان حاضر در جلسه باشد.
نخست، بنابر ساختار بروکراتیک و رسمی دانشگاه مسئولیت برگزاری جلسات دفاع با معاونت آموزشی دانشکده میباشد و دانشجویان بهتنهایی نمیتوانند هیچ دخالتی در روند برگزاری و اجرای جلسات دفاع داشتهباشند. ادعای غیرقانونیبودن جلسه در حالی مطرح شده که این جلسه با حضور چند از تن از اساتید و با تایید معاونت آموزشی دانشکده و حضور هرچند کوتاه مدت ریاست دانشکده برگزار شده است. بنابراین دانشجویان حاضر در جلسهی دفاع هیچگونه مسئولیتی در قبال قانونی یا غیرقانونیبودن جلسهی دفاع ندارند. در این وهله اگر قرار هم باشد اشخاصی مورد توبیخ و تنبیه قرار گیرند این اشخاص معاونت آموزشی، رئیس دانشکده علوم اجتماعی و دیگر مسئولین برگزاری این جلسه هستند.
دوم، به موجب سنت رایج در فضای آکادمیک و بدیهیات دانشگاهی، حضور در یک جلسهی دفاع به معنای موافقت یا مخالفت با محتوا، آرای اساتید و دانشجو نیست. چنین رفتاری به معنای جرمانگاری یکی از مهمترین سنتهای دانشگاهی یعنی «حضور در جلسۀ دفاع» بوده و بههیچوجه پذیرفتنی نیست.
انتشار تصویری از این جلسهی دفاع با حضور دانشجویان و جنجالهای رسانهای حول آن، بهانهای به دست دستگاه سرکوب دانشگاه دادهاست تا دانشجویان حاضر در این جلسه را به کمیتههای انضباطی بکشاند. این در حالیست که انتشار این تصویر بدون هماهنگی و اطلاع دانشجویان حاضر در عکس صورت گرفته است.
در آخر گفتنیست کنشهای جمعی دانشجویان همواره در تلاش است تا تمایز خود را با کنشهای فردی و غیرمسئولانه و معطوف به جنجالهای رسانهای افراد حفظ کند و دفاع از دانشجویان حاضر در این جلسه و مقابله با روندهای غیرقانونی دانشگاه، به منظور تولید محتوا برای جنجالهای رسانهای حول افراد یا سلبریتی_کنشگرها نیست، بلکه دفاع از حقوق قانونی و مشروع دانشجویان و مقابله با روندهای سرکوبگرانهی دانشگاه است.
تاریخ سرکوب دانشگاه نه از امروز آغاز شدهاست و نه امروز پایان مییابد. جنبش دانشجویی همیشه یکی از سنگرهای اصلی جنبشهای اجتماعی بوده است و خواهد بود.
ما، جمعی از دانشجویان دانشکدۀ علوم اجتماعی صراحتا اعلام میداریم این بدعت و اقدام غیرعقلانی دانشگاه در مواجهه با حاضرین در جلسۀ مذکور و محروم کردن دانشجویان از حق تحصیل، به هر بهانهای را محکوم میکنیم. با صدایی رسا اعلام میداریم که خط قرمز ما سلب حق تحصیل دانشجو است. ما خواستار لغو هرچه سریعتر تمامی کمیتههای انضباطی این دانشجویان در بازهی تجدیدنظر و بازگشت آنان به روند عادی تحصیلشان هستیم.
