تعیین تکلیف در خیابان است؛‌ انقلاب زن زندگی آزادی از خیابان شروع شد و در خیابان به هدف خود می‌رسد

حفظ جان مبارزان و معرضان، حفظ جان‌ها در برابر حکومتی که با هیولای مرگ به جانمان افتاده، یک امر و اصل اساسی ما مردم ایران است.

شلیک به چشم معترضین، اقدام جنایتکارانه نهادهای امنیتی، سرکوبگر و نظامی جمهوری اسلامی در سرکوب اعتراضات مردمی امری سیستماتیک میباشد

ما زنان زندانی سیاسی در محبسی به سر می‌بریم که سایه شوم احکام «اعدام» و تهدید به «مرگ» بر سر تعدادی از هم‌بندی‌هایمان سنگینی کرده است. فعالان محیط زیست که به باور مردم ایران از شریف‌ترین و پر تلاش ترین ایرانیان برای حفظ محیط زیست و آینده سرزمین‌مان ایران هستند،…

تجمع خانواده ها مقابل زندانها و بازداشتگاه ها با همراهی مردم، یکی از مکانیزم های جدی فشار روی حکومت جمهوری اسلامی برای آزادی فوری و بی قید و شرط بازداشت شدگان است.

هستی داستان نویس بود، نوجوان خلاقی که این انقلاب را از آنِ خود میدانست و شعار زن زندگی آزادی سر داده بود. هستی به هم‌کلاسی‌هایش گفته بود که اگر روزی خواستند من را بگیرند حتی اگر شده به قیمت جانم تمام شود، فرار می‌کنم چرا که از تجاوز به بازداشتی…

ما از زندان میرویم اما زندان از ما نمیرود، چشمان تک‌تک هم‌اتاقی‌هایم وقتی روی زمین می‌کشیدندم و حتی فرصت آغوش و بوسه‌ای فرصت یک خداحافظی نداشتم، روی شانه ام مانده. باید بنویسم تا چشمانشان را از دوشم زمین بگذارم، تا قلبم که حالا یک گوشه‌اش عادل‌آباد است،آرام‌تر بتپد. باید بنویسم.

زنده موندم و باید زندگی کنم؛چون داستانی دارم که هنوز تموم نشده… چون اون روزی که “باید” ببینم رو هنوز ندیدم؛میدونم که نزدیکه… خیلی نزدیک

این صدا، صدای انقلاب است. صدای واقعی ژن ژیان ئازادی