بساط مفت خوری و جنایتکاری حجاببانان باید جمع شود
به قلم شیرین شمس
قتل حکومتی آرمیتا گراونداحمدی که با حمله “حجاببان” در مترو تهران صورت گرفت، مشابه قتل حکومتی مهساژینا امینیافتخاری بود که توسط “گشت ارشاد” رخ داد. دو قتل مشابه سر “حجاب” در فاصله یکسال، اما از طرف دو مجرای متفاوت رژیم زن ستیز اسلامی که یکی از آنها (گشت ارشاد) در طول انقلاب زن زندگی آزادی جرات به خیابان آمدن نداشت و زمانی که رژیم تلاش مذبوحانه کرد که آن را به خیابانها برگرداند با شکست مفتضحانهای مواجه شد، و دیگری با حجاببانان که به تازگی به کار گماشته شده اند.
حکومت که عرصه در خیابانها برایش تنگ شده، این بار تصمیم گرفت با استخدام صدها جیره خوار به نام حجاببان با حقوقهای بالاتر از حقوق معلم و کارگر و مزد بگیرانی که چرخه خدمات و تولید کشور را می چرخانند، در فضای مترو، که فضایی نسبتا بسته است و امکان کنترل در ورودی و خروجی را دارد، به قلدری و اعمال قدرت و اجبار حجاب به زنان بپردازد.
فضای کنونی در ایران، حاکی از وجود یک قدرت دوگانه در جامعه است؛ یک طرف قدرت مردم به پشتوانه انقلاب زن زندگی آزادی و سالها مبارزه علیه حجاب که امکان حضور گشت ارشاد در خیابانها را از حکومت میگیرد، و قدرت دیگر جمهوری اسلامی است که صرفا به زور نیروی سرکوب زیست و حکومت میکند و در برابر قدرت مردم، امکان حضور عوامل خود را صرفا در حرکتهایی سازمان یافته و یا در مکانهایی پیدا میکند که بتواند آن را همچون مترو به کنترل خود درآورد، گرچه در مترو هم با مقاومت روبرو میشود.
رژیم اسلامی که به یُمن جنبش سرنگونی و با ضربات مهلک انقلاب زن زندگی آزادی در موقعیت ضعیف تر از هر زمانی قرار دارد، در تلاش است که حداقل در محیط های بسته ای چون مترو عرض اندام کند و اقتدار کاذب خود به ویژه سر مساله حجاب را به نمایش بگذارد و حتی حاضر است به شکنجه روانی و قتل زنان دست بزند و تصور واهی میکند که میتواند حقیقت را وارونه جلوه داده و بر آن سرپوش بگذارد.
در حالی که انقلاب زن زندگی آزادی در لایه های مختلف جامعه در جریان است، و زنان با بیحجابی سراسری رژیم را به زانو درآورده اند، قتل حکومتی آرمیتا گراوند، می بایست یک هشدار جدی باشد، گویی مزدوران رژیم به پشتوانه حکومتشان بصورت هدفمند جایی که زورشان برسد چنان به زنان حمله میکنند تا آنها را به کام مرگ بفرستند که درس عبرتی برای سایر زنان باشد که حجاب را به دور انداختهاند و در برابر رژیم و ارزشهای ارتجاعی و اسلامی آن سر خم نمی کنند. چنانچه به فاصله کمی از اعلام خبر رسمی مرگ آرمیتا گراوند، خبر درگیری حجاب بانان مترو شیراز با زنان بدون حجاب رسانه ای شد که در آن یک زن مورد خشونت مشابه حجاببانان قرار میگیرد و نقش بر زمین می شود و هنوز از سرنوشت او اطلاعی در دست نیست.
قتل حکومتی آرمیتا گراوند را باید بعنوان یک زنگ خطر جدی گرفت و اعتراضات به ویژه در مترو را به طرق گوناگونی تقویت کرد. اعتراض جمعی به خشونت حجاببانان در مترو دیگر صرفا ادامه یک جدال بر سر حجاب نیست، بلکه به معنای نجات “جان” از چنگال رژیم زن کُش و کودک کُش است، لذا این اعتراض به یک امر حیاتی تبدیل میشود چرا مساله “زندگی” در میان است. گرچه که همواره در مترو به ویٰژه مترو تهران شاهد درگیریهایی با مزدوران رژیم بودیم که در آن مردم معترض دست بالا داشتند، اما لازم و ضروری است بطور هماهنگ و سازماندهی شده و هر چه بیشتر، عرصه در مترو برای مزدوران نظام چنان تنگ، و فضا چنان برایشان ناامن شود که هم با پای خود جول و پلاسشان را جمع کنند، هم جمهوری اسلامی وادار به جمع کردن بساط این مفت خوران و قاتلانِ بالقوه شود. قطعا پیشروی بیحجابی سراسری و قدرت گیری هر چه بیشتر انقلاب زن زندگی آزادی زمینه را برای این امر مهیا تر میکند.
۱۰ آبان ۱۴۰۲ – ۱ نوامبر ۲۰۲۳
