قاتلِ الهه حسین‌نژاد در آستانهٔ اعدام – سرپوشی بر ریشه‌های تجاوز و زن‌ستیزی جمهوری اسلامی
– اطلاعیه تشکل انقلاب زنانه
سرنوشت الهه حسین‌نژاد، دختری که ناپدید شدن آن در ۴ خرداد ۱۴۰۴ رسانه‌ای شد، تا ۱۵ خرداد باعث نگرانی و دلواپسی بسیاری بود. پس از پیدا شدن پیکر بی جانش، مشخص شد که او قربانی تجاوز جنسی و قتل شده است و بار دیگر نگرانی از ناامنی که به زیست روزمره زنان گره خورده، تشدید شد. قاتل، راننده اسنپ یک مرکز تاکسی در انحصار حکومت است، کسی که گفته میشود پیش‌تر نیز بارها برای زنان بی‌حجاب مزاحمت ایجاد کرده بود و در اعترافاتش به بی‌حجابی الهه اشاره کرده است.
این جنایت، صرفاً عمل یک فرد یا خشونت یک فرد علیه زنان نیست؛ نشانهٔ سیستمِ خشونت و زن‌ستیزی است که جمهوری اسلامی در طول دهه‌ها آن را نهادینه کرده است. حکومتی که با قوانین اسلامی و تبعیض‌آمیز، با کنترل بدن زنان و بازتولید فرهنگ نرینه‌سالار، محیطی فراهم کرده تا مردانی ضد زن پرورش یابند و قدرت و خشونت خود را با پشتوانه قانون، علیه زنان اعمال کنند. تجاوز، قتل و خشونت علیه زنان در چنین سیستمی نه تنها اتفاقی، بلکه سیستماتیک و حکومتی است.
الهه، قربانی «تجاوز حکومتی» است؛ نظامی که مردان را به تسلط بر بدن زنان تشویق می‌کند، خشونت را قانونی و طبیعی جلوه می‌دهد و با مجازات‌های خشن، جامعه‌ای خشن می‌سازد. اکنون، جمهوری اسلامی با قانون قصاص و صدور حکم اعدام برای قاتل الهه، و روزشمار اجرایی شدن آن، بار دیگر نه تنها این چرخه خشونت را عادی می‌کند و خشونت را در بخش‌های آسیب‌پذیر جامعه نهادینه می‌سازد، بلکه بر نقش قانون خود، دولت و دستگاه قضایی و دستگاههای سرکوب، در بوجود آمدن چنین شرایطی به غایت ضد زن، سرپوش بزرگی میگذارد.
تشکل انقلاب زنانه اعلام میدارد بهمن فرزانه، قاتل الهه حسین نژاد حتما باید در یک دادگاه عادلانه و طبق آخرین استانداردهای جهانی محاکمه و مجازات شود، اما اعدام نه! اعدام راه‌حل نیست. اعدام صرفا پاک کردن صورت مسئله توسط رژیمی است که خود عامل و آمر تجاوز جنسی است و از تجاوز به زنان و معترضان و مخالفان خود چه در بازداشت‌گاهها و زندانها و چه در خیابان، ابایی ندارد.
با اعدام قاتل الهه حسین‌نژاد، جامعه نمیتواند هیچ گامی بسوی رهایی و حفظ کرامت و منزلت انسانی زنان بردارد. راه حل واقعی برای نجات زنان، پایان دادن به نظامی است که بر آپارتاید جنسیتی بنا شده و ریشه‌های خشونت، تجاوز و زن‌ستیزی را فراهم کرده است. عدالت واقعی تنها زمانی تحقق می‌یابد که جمهوری اسلامی سرنگون شود و جامعه‌ای برابر، انسانی و آزاد شکل گیرد؛ جامعه‌ای که در آن زنان بر بدن خود تسلط داشته باشند و خشونت قانونی علیه آنان متوقف شود. انقلاب زن زندگی آزادی چراغ راهی است برای رقم خوردن این جامعه.
تشکل انقلاب زنانه
۸ مهر ۱۴۰۴
