اعدام مهران بهرامیان، آژیر خیزش سراسری
– اطلاعیه تشکل انقلاب زنانه
سحرگاه شنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۴، جمهوری اسلامی دست به جنایت آشکار دیگری زد. مهران بهرامیان، جوان معترض اهل سمیرم و از بازداشت‌شدگان انقلاب زن، زندگی، آزادی در سال ۱۴۰۱ که به اتهام «محاربه» و بر پایه‌ی اعترافات اجباری زیر شکنجه بود، با صدای اذان و الله‌اکبر اعدام شد.
مهران بهرامیان و فاضل بهرامیان در دی‌ماه ۱۴۰۱ بازداشت شدند، پس از ماه‌ها شکنجه و حبس، با وثیقه سنگین به‌طور موقت آزاد گشتند و حدود یک ماه پیش، دوباره هر دو بازداشت شدند.
اعدام مهران بهرامیان سندی دیگر بر وحشت حاکمیتی است که در آستانه سومین سالگرد انقلاب «زن زندگی آزادی» نفس‌هایش به شماره افتاده است. جمهوری اسلامی به‌خوبی می‌داند که جامعه در حال انفجار است: ابَربحرانهای انرژی و اقتصادی، عدم مشروعیت، شکاف درونی و فشار بین‌المللی. در چنین لحظه‌ای، رژیم تنها ابزاری که برای بقای خود می‌شناسد، شلاق، زندان و طناب دار است.
اما همه میدانیم این اعدام پیام ضعف است نه قدرت. سرکوبِ بی‌محابا، به‌ویژه در آستانه سالگرد انقلابی که لرزه بر ارکان و پیکره رژیم انداخت، نشانه‌ی هراس از بازتولید همان خیزش و موجی است که در ۱۴۰۱ قدرت خیابان را به نمایش گذاشت. جمهوری اسلامی تلاش می‌کند با خون مهران‌ها، فضای رعب بسازد، اما تاریخ نشان داده این فضا به موج برگشت به سمت خود حکومت تبدیل خواهد شد.
همزمانی این اعدام با برگزاری کنسرت‌های فرمایشی و نمایش‌های فرهنگی حکومتی، تضاد آشکار یک نظام در حال فروپاشی را به رخ می‌کشد: از یک سو، اعدام جوانان معترض زیر نام «محاربه»، و از سوی دیگر، تلاش برای بزک کردن چهره‌ی خونریز خود با «جشن و موسیقی». این دوگانگی بیانگر آشفتگی و تناقض حاکمیتی است که می‌خواهد هم سرکوب کند و هم عادی‌سازی دروغین بسازد تا جامعه دچار دوگانگی شده و از روند پیشروی اعتراضات باز بماند.
آنچه روشن است این است که اعدام‌ها و کشتارها نمی‌تواند عزم جامعه برای سرنگونی جمهوری اسلامی را متوقف کند. برعکس، هر بار که نامی چون «مهران بهرامیان» بر سر زبان‌ها می‌افتد، بذر خشم عمیق‌تری در دل جامعه کاشته می‌شود و جمهوری اسلامی با هر اعدام، دیوارهای قبر خودش را بلندتر می‌کند.
امروز، در آستانه سومین سالگرد انقلاب زن، زندگی، آزادی، باید این پیام را بلند گفت: جمهوری اسلامی در نقطه‌ای ایستاده که باید هرچه سریعتر سرنگون گردد و در همان قبری که عمیق کَنده خاک شود. نابودی این حکومت اعدامی تنها راه پایان دادن به چرخه خون و مرگ است. اگر امروز برنخیزیم سیاهی به خانه تک تک ما خواهد آمد.
یاد و خاطر مهران بهرامیان، قهرمان انقلابمان گرامی باد
نه می‌بخشیم و نه فراموش می‌کنیم
حکومت اعدامی نابود باید گردد
زن زندگی آزادی
۱۵ شهریور ۴۰۴ – ۶ سپتامبر ۲۰۲۵
