اطلاعیه تشکل انقلاب زنانه؛ اعدام، ابزار انتقام شکست؛ مقاومت و مبارزه انقلابی، پاسخ مردم
رژیم جمهوری اسلامی بار دیگر طناب دار را به‌کار گرفته تا شکست‌های بزرگ سیاسی و نظامی‌اش را با گرفتن جان مردم جبران کند. پس از تحقیر تاریخی در جنگ ۱۲روزه با اسرائیل و در ادامه موج سرکوب انقلاب زن زندگی آزادی، حکومت تلاش می‌کند با نمایش خشونت و اجرای احکام اعدام، جامعه را در ترس و سکوت فرو ببرد تا از اعتراضات خیابانی جلوگیری کند.
در یکی از سنگین‌ترین پرونده‌های سرکوب پس از انقلاب زن زندگی آزادی، دادگاه انقلاب ارومیه برای پنج تن از فعالان اهل بوکان؛ رزگار بابامیری، پژمان سلطانی، سوران قاسمی، کاوه صالحی و طیفور بابامیری، احکام سنگینی شامل اعدام (تا سه بار برای برخی) و مجموعاً ۷۵ سال زندان صادر کرده است. این احکام، بر پایه «اعترافات اجباری تحت شکنجه» و اتهاماتی ساختگی نظیر «بغی»، «محاربه» و «همکاری با دولت متخاصم» صادر شده‌اند.
در همین حال، گزارش‌ها از انتقال ناگهانی سه زندانی سیاسی عرب اهوازی؛ علی مجدم، معین خنفری و محمدرضا مجدم، به سلول‌های انفرادی در زندان سپیدار اهواز حکایت دارند. نهادهای حقوق بشری نسبت به خطر قریب‌الوقوع اجرای احکام اعدام هشدار داده‌اند.
این‌گونه احکام نه نشانه اقتدار، بلکه اعتراف آشکار به زوال و ناتوانی رژیمی‌ست که پایه‌های مشروعیتش را بطور کامل در بین مردم و حتی در بین پیروان خود از دست داده و در باتلاق سرنگونی دست و پا می‌زند. جمهوری اسلامی، به‌جای پاسخ‌گویی به مطالبات میلیون‌ها انسان که فریاد آزادی سر داده‌اند، به ابزار پوسیده‌ای چون شکنجه، ناپدیدسازی قهری و اعدام متوسل شده است.
ما، تشکل انقلاب زنانه، با تمام توان علیه مجازات ضد انسانی اعدام ایستاده‌ایم و قاطعانه اجرای این احکام را محکوم می‌کنیم. ما این جنایات را بخشی از جنگ آشکار حکومت علیه مردم ایران می‌دانیم؛ جنگی که نه در جبهه خارجی، بلکه در خیابان‌ها، دادگاه‌ها و زندان‌ها علیه زنان، جوانان، کارگران، معترضان و عقاید و اتنیک‌های مختلف در جریان است.
بنابراین از همه مردم مبارز ایران می‌خواهیم که:
– به هر شکل ممکن، صدای اعتراض خود را علیه اعدام و هر شیوه‌ای از سرکوب بلند کنند؛
– در کنار خانواده‌های محکومان به اعدام بایستند؛
– اجازه ندهند طناب دار عادی شده و جای حق‌خواهی و آزادی را بگیرد.
از تمام بخشهای مبارز جامعه از جمله زنان، دانش‌آموزان، دانشجویان، معلمان، کارگران، پرستاران، رانندگان، بازنشستگان، دعوت می‌کنیم که در برابر این ظلم سازمان‌یافته، بیش از پیش خود را سازمان دهند.
در خارج از کشور، از همه نیروهای مترقی و آزادی‌خواه، از اپوزیسیون سرنگونی‌طلب، انجمن‌ها، رسانه‌ها و فعالان زن زندگی آزادی می‌خواهیم که:
– موضوع اعدام‌ها و جنایات جمهوری اسلامی را به رسانه‌های جهانی و نهادهای بین‌المللی بکشانند؛
– خواست بایکوت کامل جمهوری اسلامی را روی میز دولت‌ها، به‌ویژه دولت‌های اروپایی، قرار دهند؛
– حمایت جهانی از انقلاب مردم ایران را تقویت کنند.
اینچا پایان ماجرا نیست… سرنگونی این حکومت پوسیده در راه است. جمهوری اسلامی مشروعیت اجتماعی، سیاسی خود را در خال و در فضای بین المللی را از دست داده است و تلاش‌هایش برای بقای چند صباح بیشتر، تنها اراده مردم برای پایان دادن به آن را راسخ‌تر می‌کند.
ما مردم، ما زنان، ما نسل انقلاب زن زندگی آزادی، این‌بار هم نه عقب می‌نشینیم، نه میبخشیم و نه فراموش می‌کنیم.
پاسخ ما به طناب دار، ایستادگی‌ست.
پاسخ ما به سرکوب، اتحاد و تشکل‌یابی‌ست.
پاسخ ما به مرگ، زندگی‌ست.
برپاخیز برای… زن «زندگی» آزادی
تشکل انقلاب زنانه
۲۰ تیر ۱۴۰۴
