اطلاعیه تشکل انقلاب زنانه؛ رژیمِ شکست خورده، با چوبه‌دار زنده نمی‌ماند. پایان نزدیک است!
جمهوری اسلامی بار دیگر، طبق سنت همیشگی‌اش، پس از یک شکست نظامی و سیاسی خفت‌بار، تصمیم گرفته زهر خود را به جامعه بی‌دفاع ایران بریزد. رژیمی که در برابر حملات سنگین و دقیق ارتش اسرائیل زمین‌گیر شده، مهره‌های ارشد سپاهش یکی‌یکی نابود شده‌اند، تأسیسات هسته‌ای‌اش از کار افتاده، و رهبرش در سوراخی پنهان شده است، حالا برای بقا به تنها ابزاری که از آغاز تاکنون به آن وفادار مانده پناه برده: اعدام.
در این وضعیت، مردم ایران، که این جنگ را جنگ خود نمی‌دانند، نه‌تنها کنار این رژیم نبودند، بلکه از فروپاشی ستون‌های نظام جمهوری اسلامی احساس رضایت و امید کردند. جنگی که جمهوری اسلامی به راه انداخته، در وهله اول دودش به چشم خود رژیم رفت. اما به محض آغاز آتش‌بس، حکومت برای جبران تحقیر تاریخی‌اش، به سرکوب خونین مردم روی آورد. با پرونده‌سازی‌های دروغین، اتهامات ساختگی نظیر “همکاری با اسرائیل”، و صدور احکام اعدام، تلاش کرد فریاد سرنگونی را در گلوی مردم خفه کند و جلوی عروج انقلاب زن زندگی آزادی را بگیرد.
اما زهی خیال باطل!
این وحشی‌گری‌ها که از ذات خون‌خوار این رژیم می‌جوشد، نه‌تنها مردم را مرعوب نخواهد کرد، بلکه خشم عمومی را شعله‌ورتر و صفوف مبارزه را فشرده‌تر خواهد ساخت. جمهوری اسلامی در توهم آن است که با ارعاب و اعدام، می‌تواند از مجازات تاریخی خود بگریزد؛ اما این جنایات تنها پرونده جنایت‌بارش را سنگین‌تر می‌کند. این رژیم در حال ثبت خود در تاریخ به‌عنوان یکی از بی‌رحم‌ترین، پست‌ترین و منفورترین حکومت‌های معاصر است؛ رژیمی قاتل، که خون مردم را برای بقای خود می‌نوشد.
اکنون دیگر روشن است که مردم ایران در جنگی تمام‌عیار با دشمنی به نام جمهوری اسلامی قرار دارند. مردمی که سال‌هاست برای پایان این ننگ تاریخ بشریت می‌جنگند، تسلیم نخواهند شد. تشدید موج اعدام‌ها، هیچ‌یک از اجزای در حال فروپاشی این حکومت؛ نه خامنه‌ای، نه سپاه پوسیده‌اش، نه مزدوران امنیتی‌اش، و نه کلیت نظام ننگین اسلامی را، نجات نخواهد داد. روز حساب‌رسی فرا خواهد رسید. روز محاکمه از رگ گردن به آن‌ها نزدیک‌تر است.
تشکل انقلاب زنانه با هشدار نسبت به تشدید اعدام‌ها، اعلام می‌دارد که ترس واقعی از آنِ رژیم است، نه مردم. این رژیم به‌درستی دریافته که دیگر چیزی برایش باقی نمانده؛ نه اقتدار نظامی، نه مشروعیت سیاسی، نه ابزار سرکوبی که جواب دهد. اکنون وقت آن است که از این ضعف تاریخی استفاده کنیم:
در داخل کشور باید برای ضربه نهایی به رژیم، سازماندهی گسترده و سراسری شکل گیرد.
در خارج از کشور نیز نیروهای مترقی و پیشرو سرنگونی طلب اپوزیسیون، باید با مطالبه فوری بایکوت جمهوری اسلامی، جبهه‌ای متحد بسازند و حمایت قاطع و هر چه بیشتر جامعه جهانی از مردم ایران را جلب کنند.
انقلاب «زن زندگی آزادی» در راه است، و این‌بار تا انتها خواهد رفت.
۵ تیر ۴۰۴
