حراست دانشگاه یا بازوی سرکوب؟ صدای اعتراض از شریف بلند می‌شود؛ به قلم فاطیما قدسی
حراست دانشگاه یا بازوی سرکوب؟ صدای اعتراض از شریف بلند می‌شود
دانشگاه صنعتی شریف، این روزها بار دیگر میدان رزمایش تحقیر و تهدید شده. اردیبهشت ۴۰۴، گزارش‌ها یکی‌یکی از دل همان راهروهایی می‌رسد که باید پناه تفکر باشد. تذکرهای خشن، نگاه‌های ماموران، پیامک‌های تهدیدآمیز بر سر «حجاب». حراست نه حافظ امنیت دانشگاه و دانشجو، که پاسدار ایدئولوژی ضدزن است؛ درست در روزهایی که چشم حکومت به نجات از آن‌سوی مرز دوخته شده، در این‌سو، مشت بر زن فرود می‌آید.
دروغ می‌گویند که نظم می‌خواهند؛ آن‌چه می‌خواهند، سکوت و تمکین و تسلیم است. سکوت زن، سکوت دانشجو، سکوت ذهن. شریف حالا به ویترین خشونت هوشمندانه‌ای بدل شده که لباس قانون به تن کرده، اما بوی سرکوب می‌دهد. برخوردها نه شخصی‌اند، نه سلیقه‌ای؛ این‌ها دستور است. بدنی که پوشش‌اش را خودش انتخاب کرده، ذهنی که پرسیده، دانشجویی که ایستاده، تهدید به حساب می‌آید.
و ما می‌دانیم این نمایش فقط در شریف اجرا نمی‌شود. از دیرباز رسم همین بوده: در بیرون مذاکره، در درون مشت. ما اما نسلی هستیم که دروغ را تاب نمی‌آوریم. زنانی که زنده‌اند تا مقاومت کنند. از پیامک‌ها نمی‌ترسیم. از تحقیرها نمی‌شکنیم. از تذکرهای هتاک، فریاد می‌سازیم.
این دانشگاه را ما ساخته‌ایم، نه حراست. ما هستیم که ایستاده‌ایم، که مستند میکنیم، که سازمان می‌دهیم که اعتراض میکنیم. هر تذکر، هر توهین، هر خشونت باید نوشته شود، گفته شود، فریاد زده شود و پیوند بخورد به صداهای دیگر. وقت آن است جمع شویم، که مقاومت از شکل فردی، به شکل شبکه‌ای بدل شود. صدای زن را نمی‌توان خاموش کرد؛ صدای دانشجوی را نمی‌توان خاموش کرد؛ صدای زن زندگی آزادی را نمی‌توان خاموش کرد؛ این صدایی‌ست که امروز زیر سیاهی سرکوب از شریف بلند شده و باید در همه‌جا پژواک یابد.
فاطیما قدسی
۲۵ اردیبهشت ۴۰۴
