سردرگمی حکومتی در برابر بیحجابی سراسری و تاثیرات انقلاب زن زندگی آزادی
محمدرضا باهنر، عضو اصولگرای مجمع تشخیص مصلحت نظام، ابتدا در تاریخ ۱۲ مهر۱۴۰۴ گفته بود:
«از ابتدا به حجاب اجباری اعتقاد نداشته‌ام. قانون حجاب اجباری لازم‌الرعایه نیست و با رایزنی شورای امنیت ملی، مصوبه مجلس موسوم به قانون “عفاف و حجاب” متوقف شده است.»
این اظهارات با واکنش شدید اصولگرایان تندرو، نمایندگان مجلس و نهادهای تبلیغاتی جمهوری اسلامی مواجه شد و روزنامه کیهان آن را خلاف خط رسمی نظام دانست.
در پی این فشارها، باهنر روز ۱۹ مهر در یک برنامه تلویزیونی صداوسیما سخنان خود را اصلاح کرد و گفت: «شاید نوع گفتارم طوری بوده که بعضی‌ها سوءاستفاده کردند و گفتند اصلاً به حجاب اعتقادی ندارم»
و تأکید کرد:
«به‌هیچ‌وجه درست نیست که کسی بگوید مسئلۀ حجاب در شرع غیرضروری یا کم‌رنگ است.»
مجری برنامه نیز خاطرنشان کرد که موضع اولیه باهنر «موضع نظام و رهبری» نبوده و انتشار آن به لحاظ مصلحت نادرست بوده است.
سخنان اخیر محمدرضا باهنر را می‌توان نشانه‌ای از بهم ریختگی حاکمیت در برابر یک واقعیت اجتماعی سیاسی مهم دانست. برخی مقامات بر این باورند که با برخوردهای قهری نمیتوان حجاب را برگرداند اما برخی دیگر کماکان بر برخوردهای قهری اصرار دارند. تشکل انقلاب زنانه بر این باور است عدم هماهنگی و انسجام درون رژیمی از آنجا می آید که خاکریز حجاب توسط انقلاب زن زندگی آزادی و با شجاعت و پایداری زنان ایرانی فتح شده است؛ زنانی که با مبارزات مستمر و هزینه‌های سنگین، خواست آزادی انتخاب پوشش را به مطالبه‌ای عمومی تبدیل کردند. در چنین شرایطی، اصلاح سخنان مقامات رژیم توسط خودشان، بیانگر سردرگمی و واکنش‌های غیرمنسجم حکومت در برابر قدرتی در جامعه است که مقابل جمهوری اسلامی عرض اندام میکند.
